Çok eskilerde bir şarkı,
Cem Karaca.
Zaman çok eski, odam buz gibi.
Odamız.
Ama dostlar var, her zamanki gibi.
Yine sorguluyoruz hayatı, insanları.
Birden kapı açılıyor,
Sarı tepsiyle giriyor içeri.
Kahveler, okka.
Daha küçük yaşlarda tiryakisi olmuşum..
İyi ki de olmuşum.
Ne zaman kahve kokusu duysam,
Kokusunu duyuyorum.
O sarı tepsi gitmiyor gözümden.
Ne zaman görmek istesem,
Ne zaman özlesem,
Bıraktıklarına bakıyorum.
Tüm güzelliği, tüm iyi niyetiyle karşımda duruyor.
Ikı çift göz,
Hasretini gideriyor…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder