Aralık…
Birinci günü henüz.
Daha soğumadı havalar.
Geç geliyor İstanbul’a soğuk.
Buna rağmen, içim buz gibi,
Hep aradığım bir sıcaklık eksik.
Bir koku, parçası olduğum.
Burnumda tüten.
Penceremden bakıyorum;
Çocukluğumu geçirdiğim,
Top peşinde koşturduğum,
Kapısında oturduğum o bahçe yok artık.
İçimi ısıtan o gülüş,
O ses, dokunuş,
O şimdi çok sessiz.
Düşlerimde büyüyen Filiz.