Cuma, Ağustos 31, 2007

Dengesiz

Mücadeleymiş beni hayata bağlayan.
Bıraksalar beni, uçarım kanatsız.
Uçtukça bağlanırım, bağlandıkça koparım.

Hiçbir derdim olmasa,
Tek derdim sen olurmuşsun, anladım.
Uğruna çabaladığım, her şey anlamsız geliyor.
Belki de sen yoksun diye

İçimdeki dengesiz sıkıştırıyor.
Bir yanda coşkun bir dalga, engelliyorum.
Öte yanda tek bir esinti, beklediğim.
Ben dalgalandıkça, rüzgar susuyor.
Rüzgarı bekledikçe, hayat geçiyor.

Oyunu kurallarına göre oynamak!
Kurallarını koymadığım bir oyun bu.

Hiç yorum yok: