Lise arkadaşlarına karizma sökmez!

Dün akşam uzun zamandan beri görmediğim lise arkadaşlarımla buluştum. İçlerinden birinin Ağustos'ta askere gidecek olmasından dolayı bir araya geldik. Başlıkta lise arkadaşlarım diyorum ama ortaokul ve hazırlık sınıflarını da beraber okuduğumuz için tam yedi yılımı beraber geçirdiğim dostlarım.

Üstelik bu yedi yıl öyle bir yedi yıl ki, bugün tanıştığım insanlarla geçireceğim yedi yıldan çok farklı. İlkokulu bitirmişsin, en saf ve şebek halinle girdiğin ortaokuldan itibaren, neredeyse bütün günlerinin beraber geçtiği insanlarla birlikte 17 yaşında mezun oluyorsun.

Bundan sonra ister genel müdür, patron hatta başbakan ol bu insanlara sökmez! Çünkü onlar senin en salak halini biliyorlar. Sen belki şirketinde onlarca kişiye hükmediyorsun, kariyer basamaklarını tırmanırken karizmadan kırılıyorsun, hiç farketmez! Onlar senin müdürden kaçarken düştüğün durumu, ya da beşlikten yediğin golü biliyorlar!

Önünde iki şans var: Ya bu insanlarla hiç görüşmeyeceksin (televizyonda son zamanlarda oynayan bir reklam var. Adam eski arkadaşını görüyor, yaşadığı kötü anılar canlanıyor, sonunda atlıyor arabasına gidiyor. Sanırım bir otomobil reklamı. Bu adamın yaptığı gibi de yapmak elinizde!) ve karizma dolu (!) yaşamına kaldığın yerden devam edeceksin, ya da bir araya gelip yaptığınız tüm rezillikleri bıkmadan, tekrar tekrar anlatarak yarılacaksın gülmekten!

Dün akşam, son günlerde geçirdiğim en güzel akşamlardan biriydi. Uzun zamandır hiç bu kadar eğlenmemiştim. Çok sık görüşülmese bile geride güzel dostluklar ve güzel yaşanmış anılar bırakmak insanı mutlu ediyor.