Boş Fıçı

Boş bir fıçı kafam şu aralar
Vurunca yankılanıyor boşluğun sesi.
Her türlü düşünceden uzak
Kaçtıkça kaçıyor sanki.
Rahatının bozulmasından korkuyor.
Tembellik almış başını gidiyor.
Durmuş bir köşede
Birinin gelip doldurmasını bekliyor.
Yuvarlanıp merdivenlerden,
Sağa sola çarpmaktan korkuyor sanki
En çok!..

En kötüsü ne biliyor musun?
Sevdigin birini kaybedince kurtuldu demek.
Yasasaydı eger, cok acı cekecekti demek.
Oysa yok artık o, buz gibi sogugu hissetmeyecek
Bulasık yıkamaktan elleri pütür pütür olmayacak
Bulasık makineleri var artık, cok ucuz
Her cesmeden sıcak su akıyor hem de..
O elleriyle oksamıycak yüzümü
Evlensem, yanımda olamayacak
Çocuğumm olsa göremeyecek..
Ama olsun, yasasaydı çok çekecekti demek,
En kötüsü, biliyor musun?

Sarı Tepsi

Çok eskilerde bir şarkı,
Cem Karaca.
Zaman çok eski, odam buz gibi.
Odamız.
Ama dostlar var, her zamanki gibi.
Yine sorguluyoruz hayatı, insanları.
Birden kapı açılıyor,
Sarı tepsiyle giriyor içeri.
Kahveler, okka.
Daha küçük yaşlarda tiryakisi olmuşum..
İyi ki de olmuşum.
Ne zaman kahve kokusu duysam,
Kokusunu duyuyorum.
O sarı tepsi gitmiyor gözümden.
Ne zaman görmek istesem,
Ne zaman özlesem,
Bıraktıklarına bakıyorum.
Tüm güzelliği, tüm iyi niyetiyle karşımda duruyor.
Ikı çift göz,
Hasretini gideriyor…

Uzun zamandir...

Hayata dair cumlelerimin tukendiginin farkindayim...

Aralık…
Birinci günü henüz.
Daha soğumadı havalar.
Geç geliyor İstanbul’a soğuk.
Buna rağmen, içim buz gibi,
Hep aradığım bir sıcaklık eksik.
Bir koku, parçası olduğum.
Burnumda tüten.
Penceremden bakıyorum;
Çocukluğumu geçirdiğim,
Top peşinde koşturduğum,
Kapısında oturduğum o bahçe yok artık.
İçimi ısıtan o gülüş,
O ses, dokunuş,
O şimdi çok sessiz.
Düşlerimde büyüyen Filiz.

Gecenin sessiz gizemi

Ben böyle her gece
Ay'a şarkılar söylerim.
Güneşin sustuğu yerde
Ay konuşur benimle.
Ben böyle her gece
Düşünürken yalnız seni,
Sen bilmezsin, o bilir
Derinlerde bitenleri.

Duy beni dinle, kulak ver sözlerime.
Düşümdesin, inan bana.
Hem gündüz, hem gece.

Ben böyle her gece, dinliyorken sessizliği.
Çözmeye çalışırken
İçimden geçenleri..
Seslenirken derinliğe, sessizce ismini,
Kulak ver, dinle,
Gecenin sessiz gizemini..

Karanlık saatlerde aklımdaki
düşüncelerim karanlık..
Ve karmakarışık..
Sürekli kırk tilki beynimde,
Kuyrukları apayı yerde..
Gök gürültüsü, çakan şimşekler
aydınlatmıyor beynimi..
Arzuladığım, uğruna çabaladığım şeyler,
Oluyor bir şekilde, haksızlık etmeyeyim.
Ama canlanıyor sanki pırpır ederken,
ruhu uçup gidiyor,
Ellerim bak boş kalıyor...